کد مطلب:319 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:241
احکام شکار کردن با اسلحه
(مسأله 3204) اگر حیوان حلال گوشت وحشی را با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال می شود و بدن آن پاك است:
اوّل: آن كه اسلحه شكار مثل كارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر، تیز باشد كه
[549]
به واسطه تیز بودن، بدن حیوان را پاره كند، و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانی را شكار كنند، پاك نمی شود و خوردن آن هم حرام است، و اگر حیوانی را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تیز باشد كه در بدن حیوان فرو رود و آن را پاره كند، پاك و حلال است و اگر گلوله تیز نباشد بلكه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بكشد یا به واسطه حرارتش بدن حیوان را بسوازند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد، پاك و حلال بودن آن اشكال دارد. دوم: كسی كه شكار می كند باید مسلمان یا بچّه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر یا كسی كه اظهار دشمنی با اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله) می كند حیوانی را شكار نماید، آن شكار حلال نیست. سوم: اسلحه را به قصد شكار كردن حیوان به كار برد و اگر مثلاً جای دیگری را نشانه گیری كند و اتّفافاً حیوان را بكشد، آن حیوان پاك نیست و خوردن آن هم حرام است. چهارم: در وقت به كار بردن اسلحه، نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد، شكار حلال نمی شود ولی اگر فراموش كند، اشكال ندارد. پنجم: وقتی به نزد حیوان برسد، مرده باشد یا اگر زنده باشد، به اندازه سربریدن آن وقت نباشد، و چنانچه به اندازه سربریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد، حرام است.
(مسأله 3205) اگر دو نفر حیوانی را شكار كنند و یكی از آنان مسلمان و دیگری كافر باشد، یا یكی از آن دو نام خدا را ببرد و دیگری عمداً نام خدا را نبرد، آن حیوان حلال نیست.
(مسأله 3206) اگر بعد از آن كه حیوانی را تیر زدند، مثلاً در آب بیفتد و انسان بداند كه حیوان به واسطه تیر و افتادن در آب جان داده، حلال نیست بلكه اگر شك كند كه فقط برای تیر بوده یا نه، حلال نمی باشد.
(مسأله 3207) اگر با اسلحه غصبی یا سگ غصبی حیوانی را شكار كند، شكار حلال است و مال خود او می شود ولی گذشته از این كه گناه كرده، باید اجرت اسلحه یا سگ را به صاحب آن بدهد.
(مسأله 3208) اگر با شمشیر یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح است ـ با شرط هایی كه در مسائل گذشته گفته شد ـ حیوانی را دو قسمت كنند و سر و گردن در یك قسمت بماند و انسان وقتی برسد كه حیوان جان داده باشد، اگر به واسطه همین قسمت شدن جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است و اگر حیوان زنده باشد و برای
[550]
سر بریدن با آداب شرع، وقت تنگ باشد، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتی كه سر و گردن دارد حلال است، و اگر برای سر بریدن وقت باشد، آن قسمت كه در آن سر نیست حرام است و آن قسمت دیگر اگر سر آن را به دستوری كه در شرع معیّن شده ببرند حلال است، به شرط آن كه در زمان بریدن سر، زنده باشد، اگرچه زنده ماندن آن ممكن نباشد و در حال جان دادن باشد.
(مسأله 3209) اگر با چوب یا سنگ یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح نیست حیوانی را دو قسمت كند، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام است و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و سر آن را به دستوری كه در شرع معیّن شده ببرند، حلال است، به شرط آن كه در زمان بریدن سر، زنده باشد، اگرچه زنده ماندن آن ممكن نباشد و در حال جان دادن باشد.
(مسأله 3210) اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند و بچّه زنده ای از شكم آن بیرون آید، چنانچه آن بچّه را به دستوری كه در شرع معیّن شده سر ببرند، حلال و گرنه حرام می باشد.
(مسأله 3211) اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند و بچّه مرده ای را از شكم آن بیرون آورند، چنانچه خلقت آن بچّه كامل باشد و مو یا پشم در بدن آن روییده باشد، پاك و حلال است.
اوّل: آن كه اسلحه شكار مثل كارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر، تیز باشد كه
[549]
به واسطه تیز بودن، بدن حیوان را پاره كند، و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانی را شكار كنند، پاك نمی شود و خوردن آن هم حرام است، و اگر حیوانی را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تیز باشد كه در بدن حیوان فرو رود و آن را پاره كند، پاك و حلال است و اگر گلوله تیز نباشد بلكه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بكشد یا به واسطه حرارتش بدن حیوان را بسوازند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد، پاك و حلال بودن آن اشكال دارد. دوم: كسی كه شكار می كند باید مسلمان یا بچّه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر یا كسی كه اظهار دشمنی با اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله) می كند حیوانی را شكار نماید، آن شكار حلال نیست. سوم: اسلحه را به قصد شكار كردن حیوان به كار برد و اگر مثلاً جای دیگری را نشانه گیری كند و اتّفافاً حیوان را بكشد، آن حیوان پاك نیست و خوردن آن هم حرام است. چهارم: در وقت به كار بردن اسلحه، نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد، شكار حلال نمی شود ولی اگر فراموش كند، اشكال ندارد. پنجم: وقتی به نزد حیوان برسد، مرده باشد یا اگر زنده باشد، به اندازه سربریدن آن وقت نباشد، و چنانچه به اندازه سربریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد، حرام است.
(مسأله 3205) اگر دو نفر حیوانی را شكار كنند و یكی از آنان مسلمان و دیگری كافر باشد، یا یكی از آن دو نام خدا را ببرد و دیگری عمداً نام خدا را نبرد، آن حیوان حلال نیست.
(مسأله 3206) اگر بعد از آن كه حیوانی را تیر زدند، مثلاً در آب بیفتد و انسان بداند كه حیوان به واسطه تیر و افتادن در آب جان داده، حلال نیست بلكه اگر شك كند كه فقط برای تیر بوده یا نه، حلال نمی باشد.
(مسأله 3207) اگر با اسلحه غصبی یا سگ غصبی حیوانی را شكار كند، شكار حلال است و مال خود او می شود ولی گذشته از این كه گناه كرده، باید اجرت اسلحه یا سگ را به صاحب آن بدهد.
(مسأله 3208) اگر با شمشیر یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح است ـ با شرط هایی كه در مسائل گذشته گفته شد ـ حیوانی را دو قسمت كنند و سر و گردن در یك قسمت بماند و انسان وقتی برسد كه حیوان جان داده باشد، اگر به واسطه همین قسمت شدن جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است و اگر حیوان زنده باشد و برای
[550]
سر بریدن با آداب شرع، وقت تنگ باشد، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتی كه سر و گردن دارد حلال است، و اگر برای سر بریدن وقت باشد، آن قسمت كه در آن سر نیست حرام است و آن قسمت دیگر اگر سر آن را به دستوری كه در شرع معیّن شده ببرند حلال است، به شرط آن كه در زمان بریدن سر، زنده باشد، اگرچه زنده ماندن آن ممكن نباشد و در حال جان دادن باشد.
(مسأله 3209) اگر با چوب یا سنگ یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح نیست حیوانی را دو قسمت كند، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام است و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و سر آن را به دستوری كه در شرع معیّن شده ببرند، حلال است، به شرط آن كه در زمان بریدن سر، زنده باشد، اگرچه زنده ماندن آن ممكن نباشد و در حال جان دادن باشد.
(مسأله 3210) اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند و بچّه زنده ای از شكم آن بیرون آید، چنانچه آن بچّه را به دستوری كه در شرع معیّن شده سر ببرند، حلال و گرنه حرام می باشد.
(مسأله 3211) اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند و بچّه مرده ای را از شكم آن بیرون آورند، چنانچه خلقت آن بچّه كامل باشد و مو یا پشم در بدن آن روییده باشد، پاك و حلال است.